1.Pet 5,5-7. Formaning til unge og alle.
Før har Peter formana dei eldre. Her kjem han med ei kort formaning til dei unge og så til alle kristne.
A. Til dei unge seier han: Dei skal underordna seg dei eldre, Dette har aldri vore serleg popolært, korkje for unge eller eldre. Men det er ei Guds ordning sjølv om ho er vanskeleg å fylgja. Det tyder ikkje blind lydnad.- Men det innber nok ein større vyrdnad og respekt for eldre enn det som er vanleg i vår tid. Her står eldre i motsetnad til yngre og går vel då på alder og ikkje på stilling i kyrkja. Hovudsaka her som elles er å leva etter Guds vilje og hans ord. Då går det oss vel.
B. Til alle. Her er overskrifta "Gud" og vårt tilhøve til han. Peter seier fleire ting om Gud her:
1. Gud er til. Det er sjølvsagt i Bibelen og for for eit pargenerasjonar sidan. Nå sår ein tvil og forakt for tanken på Gud. Humanetikarane går sterkt fram her. Gamle folk står fram i TV og blader og seier dei trur ikkje på Gud. Dei er religiøse, men vil ikkje ha noko med Bibelens Gud. Då er dei gudlause. Salme 14,1 seier det er dårskap. Salme 10,4 seier det ikkje er rom for Gud i deira planar. Der er det berre rom for deira eigne tankar og menneskeplanar.
Me gjer vel i å rekna med Gud. Og det er viktig å ha eit rett syn på Gud, elles trur folk lett på ein draum og sjølvlaga tanke. Og me finn Gud berre i Bibelen. Der møter du openberringa av Gud. han har vist seg for menneska - i Sonen sin.
Det vil aldri går vel med dei som foraktar eller snur seg bort frå sin Skapar.
2. Gud står dei stolte imot. Det same seier Jak. kap.4,6 som siterer Ordspr. 3,34. Å vera stolt er å ha høge tankar om seg sjølv, om det han er, har og gjer. Å vera stolt eller overmodig er å tenkja høgt og stort som seg sjølv i sitt hjarta. Det er ikkje sikkert du seier det til nokon. Men kva seier du til deg sjølv? Når me er for Gud, tryder det at me treng han ikkje. Me skal klara oss sjølve, me skal ta ansvar for våre eigne handlingar, heiter det i dag.
Eller me berre treng litt hjelp frå Gud, i tillegg til det me gjer sjølv. Og det er like fårleg. Det viser at me ikkje har sett djupt nok inn i vårt eige hjarta. Me er så djupt falne at me ikkje kan gjera noko som helst. Og stolthet avlar ny stolthet og fører oss lenger bort frå Gud.
Mennesket er fødd stolte. det er ei frukt av fallet og ein del av synda sitt vesen. Difor må me alle audmjuka oss. det er å bøya oss, erkjenna synda og be om nåde. Ydmykhet løyser altså våre problem, for det fører oss inn i Guds nærleik i erkjenning. Det ventar Gud på.
3. Gud gir nåde. Men berre til den audmjuke. I Luk 18,13 møter me tollmannen som ber: Gud ver meg syndar nådig. Det er vegen til frelse. han gjekk rettferdig heim den dagen. For Gud slapp til med si frelse. Det stolte sinn stenger for Gud, slik det hende med fariseraren. - I Luk 7 møter me ei kvinne. Ho var ein syndar, men kom til Jesus utan å forsvara seg sjølv eller bortforklara si synd, v.37. Det var grunnen til at Jesus kunen seia: Dine synder er tilgjevne, v. 48.
Dei som har små tankar om seg sjølv, er fattige i ånda, Mat.5,3, og erkjenner sin fortapte stilling, kan bli frelst. Dei finn ingen ting av verdi i sitt liv. Dei har dei same tankar som Paulus: Eg veit at i meg, i kjøtet mitt, bur ikkje noko godt. Rom. 7,18. Det seier også prof. Jesaja 57,15: Gud bur i det høge og heilage - og hjå den som er knust i ånda. Gud har eit stort arbeid med å visa oss korleis me er og på den måte knusa alle tankar om å berga seg sjølv, eller å hjelpa til med frelsa. David seier i Salme 103,11b at Guds miskunn er mektig over dei som ottast han. Men det er berre dei som har sitt seg sjølv i lys av Guds ord, som ottast Gud. Den høgmodige gjer ikkje det. Han synest han har litt å rosa seg av.
Men desse små og fattige får nåde av Gud. Det tyder at dei blir frelste utan forteneste, utan gbetaling av noko slag,utan offer og gode gjerningar og ei endelaus rekke avbetalingar. Alt var gratis, ved å tru på Jesus. Heile frelsesverket vart mitt i denne stunda. Fri syndeskuld og dom. Difor er det salig å vera fattig og liten. Men "det fortjente ikke jeg".
4. Gud opphøgjer sine.
I hans time skjer det.
